حقیقتی که نباید پنهان بماند:رسانه یا تریبون سیاسی؟ پاسخ به یک یادداشت

حقیقتی که نباید پنهان بماند:رسانه یا تریبون سیاسی؟ پاسخ به یک یادداشت

در روزهای اخیر، یادداشتی از فردی … در فضای مجازی منتشر شد که با لحنی به ظاهر منتقدانه، برخی از مسئولان شهرستان را متهم به تهدید رسانه کرده است. اما پشت این ادعاها چه حقیقتی پنهان است؟

در این نوشتار، ادعا شده بود که برخی مسئولان با دستگاه‌های امنیتی تماس گرفته و خواستار تذکر به برخی افراد رسانه ای شده‌اند.

نکته جالب آنجاست که هیچ نام، تاریخ، یا سندی ارائه نشده تا شهروندان بدانند کدامیک از مسئولان با نهادهای امنیتی تماس گرفته اند که به خبرنگاران مذکور تذکر بدهند و در صورت صحت این موضوع چطور این مطلب ردوبدل شده بین مسئول و نهادهای امنیتی در اختیار این خبرنگار قرار گرفته است

آیا این خبرنگار با نهادهای امنیتی در ارتباط است که اینگونه اخبار بدست وی رسیده است ؟ یا این فردی که در نهادهای امنیتی جریان تذکر فلان مسئول را به وی داده است بلحاظ سیاسی همسو با وی یا با سهراب گیلانی بوده است؟!

به هر حال نویسنده این یادداشت، برای اهالی رسانه و مردم منطقه چهره‌ای ناشناخته نیست. او سال‌هاست به‌عنوان یکی از نزدیکان سهراب گیلانی، نماینده سابق مردم که در انتخابات مجلس دوازدهم با ۲۱ هزار رای اختلاف شکست خورده بود شناخته می‌شود.

بیات رهبر انقلاب را هم گزینشی نقل کرده‌اند

در یادداشت منتشرشده، بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری نقل شده، اما به‌شکلی کاملاً گزینشی و جهت‌دار. واقعیت این است که معظم‌له همیشه بر لزوم نقد منصفانه، رعایت اخلاق رسانه‌ای و حفظ آبروی مؤمنان تأکید داشته‌اند، نه استفاده ابزاری از رسانه برای تسویه‌حساب شخصی و سیاسی.

زبان مردم یا ابزار فشار سیاسی؟

ادعای نویسنده این است که رسانه باید زبان مردم باشد. بله، این درست است؛ اما رسانه‌ای که خودش را پشت نام «مردم» پنهان کند و همزمان با ملتهب کردن شبکه های اجتماعی اعتماد مردم را بازیچه کند، دیگر زبان مردم نیست؛ تبدیل به ابزار یک جریان خاص می‌شود.

رسانه واقعی، شفاف است، مستند می‌نویسد، پاسخ‌گوست و حاضر است نقد بشنود؛ نه آنکه از پشت پرده، یک‌طرفه قضاوت کند

نویسنده به‌جای آن‌که به سوالات درباره عملکرد رسانه ای خود در دوران سهراب گیلانی پاسخ دهد، با روش قدیمی «فرار به جلو» تلاش می‌کند خود را قربانی نشان دهد و دیگران را متهم. اما مردم خوب می‌دانند چه کس یا کسانی سال‌هاست در این منطقه به تخریب چهره‌های خدوم و سنگ‌اندازی در مسیر توسعه مشغول بوده اند

سخن پایانی اینکه : رسانه اگر صادق باشد، اگر مردمی باشد، شفاف و پاسخ‌گوست. و اگر واقعاً دنبال عدالت باشد، بی‌طرف می‌ماند.اما اگر رسانه‌ای،فضا را ملتهب کند، و همزمان پشت نام مردم پنهان شود، دیگر رسانه نیست؛ بلکه تریبونی برای جنگ روانی در شبکه های اجتماعی است.

مردم فهیم شوشتر و گتوند هوشیارند. آن‌ها خوب می‌دانند کدام صدا از سر دلسوزی بلند می‌شود و کدام، فقط برای سهم‌خواهی و تسویه‌حساب‌های سیاسی./ بامدادخوزیان

تاريخ انتشار خبر: چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۴۰۴