سهراب گیلانی به دنبال این است که در بازی دوقطبی فراموش نشود

هر چه بیشتر به زمان برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم، طبیعی است که سرعت سیر حوادث و ابراز همراهی یا تنفر مردم با نمایندگان حال حاضر و برخی کاندیداهای مطرح بیشتر و تندتر می شود.

گاهی رخدادی در منطقه رخ می دهد که می توان آن را به عنوان نقطه عطفی به حساب آورد با این فرض که وضعیت جامعه از نظر روانی و هیجانی تغییری به خود می بیند که به پیش از آن بازگشتی نخواهد داشت.

به واقعه مطالبه گری مردم از نماینده شوشتر وگتوند در روستای چمترخان به تاریخ ۲۷ آذر ۱۴۰۲ هم شاید چنین باید نگریست.

سهراب گیلانی در هشتمین سال دوره نمایندگی خود به سر می برد با کوله باری از ادعاها و مدعاهای مطرح شده و به نتیجه نرسیده.

او البته نظر دیگری دارد و همه چیز را در مسیر تغییر برای پیشرفت می بیند و احتمالا دوره زمانی این شعار هم از نظر وی نه چهار و هشت سال بلکه دوازده و شاید هم شانزده سال بوده باشد.

به راستی هدف سهراب گیلانی از حضور در مراسماتی نظیر مسجد روستای چمترخان که ریسک بالایی برای وی دارد، چیست؟

این سوالی است که پاسخ به آن کار ساده ای نیست. در خوشبینانه ترین حالت، پاسخ این است که گیلانی به دنبال رای مردم است و از مراسمات برای نیل به این خواسته، استفاده می کند. اما چرا شرکت در مراسم های مناطقی که سهراب گیلانی هیچ اقدامی برای آنها نکرده است؟

پاسخ این سوال به ذهن پیچیده و خیلی خلاقی هم نیاز ندارد. سابقه دوره های گذشته خود به خوبی دکترین انتخاباتی گیلانی را نشان می دهد.

گیلانی در دور اولی که درانتخابات شرکت کرد و نفر دوم شد، کل دوره تبلیغات را بدون تنش گذراند و بیشتر روی رای یک قومیت تکیه نمود.اما این روش کارساز نبود. دوره بعدی اما او نیاز به یک موج داشت که بتواند سوار آن شود. موج اول معرفی خود به عنوان یک بختیاری با پوشش بختیاری بود و پس از آن هم جمله معروف ميخ بر تابوت حضور نظامیان در انتخابات بود که گیلانی به خوبی از آن استفاده و با مظلوم نمایی در حد اعلا، به مجلس راه یافت.

اما دوره بعدی دوره سخت تری بود چون دست گیلانی برای مدت چهار سال باز شده بود. وی این بار دو موج دیگر برای مظلوم نمایی به راه انداخت. اول ادعای تیراندازی به سمت کاروان وی در مسیرروستای کوشکک را مطرح کرد که بعدها هیچ وقت هم پیگیری نشد و دیگری سخنرانی معروف یزیدیان …گرچه برای هر دو دوره منجر به پیروزی گیلانی، موارد دیگری نیز می توان برشمرد که فعلا از حوصله این بحث خارج است.

براین اساس باید گفت : واقعه چمترخان دو چیز را نمایان می کند: مردم شوشتر و گتوند و شعیبیه به دلیل کم کاری ها و کژ کارکردهای موجود که مسبب آن را در وجود شخص سهراب گیلانی می بینند؛ به شدت آزرده خاطر بوده و اکثریت به اتفاق، در گذر از گیلانی برای گذر از این وضع نابسامان با هم متفق القول شده اند.

مساله دیگر که بایستی بیشتر و دقیق تر به آن پرداخت این است که اتفاقا سهراب گیلانی از این واقعه چندان هم ناراحت نیست. وی به دنبال حضور در چنین جمعیت های عصبی و خشمگینی است تا بتواند باز هم موجی فراهم کرده و بر احساسات برخی افراد مردد و خاکستری سوار شده و به قولی موج سواری کند. درست مثل اتفاقات دوره سوم نماینده اسبق و واقعه رخ داده در گتوند که منجر به پیروزی وی گردید.

این خصلت همیشگی سهراب گیلانی است. او استاد این بازی ها است و این بازی را طی سه دوره حضور در انتخابات به خوبی فرا گرفته و به کار برده و اتفاقا نتیجه گرفته است.

گیلانی رای ایجابی ندارد و خود به خوبی به این نکته واقف است. او به دنبال تجمیع رای های سلبی یا رای های همزاد پندار است.

او می داند که یک فیلم هیجان انگیز، دو شخصیت اصلی دارد و حالا که نمی تواند نقش قهرمان محبوب را ایفا کند پس بایستی در مقام یک ضدقهرمان قدر منفور و مورد توجه، ایفای نقش کند. سهراب گیلانی به دنبال این است که در بازی دوقطبی فراموش نشود و همچنان به عنوان یکی از دو قطب مطرح از وی یاد کنند.

 گرچه او می داند رای مردم کمک حال او نخواهندبود و اگر از تیغ تیز عدم تایید صلاحیت جان به در برد باید به دنبال تاکتیک های دیگری خارج از چارچوب زمین بازی باشد. امری که به نظر می رسد مثل دوره گذشته چندان قابل دستیابی نباشد./ بامدادخوزیان

تاریخ انتشار : پنجشنبه ۳۰ آذر ۱۴۰۲ساعت: ۱۸:۲۶ دقیقه